کشف صدها کهکشان پنهان در همسایگی کهکشان راه شیری
اخترشناسان دانشگاه استرالیای غربی با استفاده از امواج رادیویی به اعماق جرم کیهانی و غبارهای ستارهای کهکشان راه شیری نفوذ کرده و در حین انجام اینکار موفق به کشف صدها کهکشان نزدیک شدهاند که تا به امروز از نظرها پنهان بودهاند.
بر اساس گزارش ساینس الرت به نقل از همشهری، نزدیک به ۸۸۳ کهکشان، که یک سوم آنها تا به امروز هرگز مشاهده نشده بودند، با استفاده از رادیوتلسکوپ CSIRO در استرالیا رصد شدند. درحالیکه کهکشانهای پنهان پیشین در فاصله ۲۵۰ میلیون سال نوری از زمین واقع شدهبودند، نزدیکی نسبی آنها از بعد فواصل نجومی به این معنی است که محله فضایی کهکشان راه شیری، شلوغ تر از آنی است که تا پیش از این تصور میشد.
کهکشانهایی که به تازگی کشف شدهاند، در منطقهای مشهور به منطقه اجتناب واقع شدهاند، منطقهای از آسمان که کهکشان راه شیری آن را در پس خود پنهان کردهاست. اخترشناسان برای چندین دهه تلاش داشتند تا نقشه پراکندگی کیهانی را در این منطقه از آسمان ترسیم کنند اما این تلاشها تا به امروز ناموفق بودهاست اما اکنون به لطف رادیو تلسکوپ پارکر، این مشکل برطرف شدهاست.
به گفته اخترشناسان، هر کهکشان به صورت متوسط حاوی ۱۰۰ میلیارد ستاره است از این رو یافتن صدها کهکشان جدید از میان چنین تراکم جرمی میتواند دانشمندان را به سوی دریایی از جرم هدایت کند که تاکنون از آن بیاطلاع بودهاند. این تراکم بالای ماده در این منطقه میتواند به دانشمندان در درک رویدادهای کیهانی در این منطقه کمک کند. این منطقه که به جاذب بزرگ شهرت یافته است، بخشی مرموز از فضا است که به نظر میآید کهکشان راه شیری را درگیر خود ساخته است.
این ناهنجاری که دانشمندان آن را برابر با نیروهای گرانشی میلیونها خورشید میدانند، از اولینباری که در دهه ۱۹۷۰ کشف شد، ذهن اخترشناسان را به خود درگیر ساخت و اکنون اطلاعات جدید درباره کهکشانهای مخفی میتواند رویدادهایی که در این منطقه رخ میدهد را توضیح دهد. به گفته دانشمندان در این منطقه چندین مجموعه از کهکشانها که خوشه یا ابرخوشه نامیده میشوند، وجود دارند و کهکشان راهشیری نیز با سرعتی برابر دو میلیون کیلومتر بر ساعت به سوی آنها حرکت میکند. اخترشناسان تعدادی از این سازهها را در میان کهکشانهای کشف شده مشاهده کردند و امکان مطالعه آنها میتواند نیروهایی که در پس جاذب بزرگ قرار گرفته را توضیح دهد. جزئیات بیشتر این پژوهش در Astronomical Journal منتشر شده است.
- ۹۴/۱۱/۲۲