فهرست برندگان جایزه نوبل فیزیک( 1 )

سال	برندگان نوبل فیزیک		ملیت	بر اساس
۱۹۰۱		ویلهلم رونتگن	آلمان	کشف پرتوهای رونتگن پرتوهای ایکس
۱۹۰۲		هندریک لورنتز	هلند	تأثیر مغناطیس بر تابش یا اثر زیمان
		پیتر زیمان	هلند
۱۹۰۳		آنری بکرل	فرانسه	کشف پرتوزایی خودبه‌خودی، مطالعه پدیده‌های تابشی در کشف رونگتن
		پی‌یر کوری	فرانسه	برای تحقیق مشترک در مورد پدیده رادیو اکتیویته که توسط بکرل کشف شده بود
		ماری کوری	لهستان  فرانسه
۱۹۰۴		جان استرات	بریتانیا	بررسی چگالی گازها و کشف آرگون
۱۹۰۵		فیلیپ لنارت	آلمان	کار برروی پرتوهای کاتدی
۱۹۰۶		جوزف جان تامسون	بریتانیا	رسانش الکتریکی گازها
۱۹۰۷		آلبرت آبراهام مایکلسون	ایالات متحده آمریکا	ساخت سنجش افزارهای دقیق اپتیکی و کاربردهای طیف نمایی و سنجه شناختی
۱۹۰۸		گابریل لیپمن	فرانسه	روش بازآفرینی رنگ در عکاسی بر اساس پدیده تداخل
۱۹۰۹		گولیلمو مارکونی	ایتالیا	توسعه ارتباط تلگرافی بی‌سیم
		کارل فردیناند برون	آلمان
۱۹۱۰		یوهان دیدریک وان در والس	هلند	ارایه معادلات حالت گازها و مایعات
۱۹۱۱		ویلهلم وین	آلمان	به خاطر کشف قوانین تابش گرما
۱۹۱۲		گوستاف دالن	سوئد	به خاطر اختراع تنظیم کننده‌های خودکار، که در فانوسهای دریایی و راهنماهای شناور به کار می‌رود، فانوس دریایی
۱۹۱۳		هایک کامرلینگ اونس	هلند	پژوهش دربارهٔ فیزیک دماهای پایین و تولید هلیم مایع
۱۹۱۴		ماکس فون لائو	آلمان	برای کشف تفرق پرتوهای ایکس توسط بلورها[
۱۹۱۵		ویلیام هنری براگ	بریتانیا	تحلیل ساختار بلوری توسط پرتوهای ایکس
		ویلیام لورنس براگ	بریتانیا
۱۹۱۶	اعطا نشده
۱۹۱۷		چارلز گلوور بارکلا	بریتانیا	کشف پرتوی ایکس مشخصه عناصر
۱۹۱۸		ماکس پلانک	آلمان	برای خدمات او به پیشرفت فیزیک با کشف کوانتای انرژی
۱۹۱۹		یوهانس اشتارک	آلمان	کشف اثر دوپلر در پرتوهای کانالی و شکافته شدن خطوط طیفی تحت تأثیر میدان الکتریکی
۱۹۲۰		شارل ادوارد گیوم	سوئیس	به خاطر کشف ناهنجاری‌های آلیاژ فولاد-نیکل که برای ساخت ابزار اندازه‌گیری دقیق فیزیکی کاربرد دارد[۳۱]

۱۹۲۱–۱۹۴۰

سال	برندگان نوبل فیزیک[		ملیت	بر اساس
۱۹۲۱		آلبرت اینشتین	آلمان  آمریکا	به خاطر خدماتش به فیزیک نظری و به خصوص به دلیل توضیح‌هایش در مورد اثرهای فوتوالکتریک
۱۹۲۲		نیلز بور	دانمارک	به خاطر پژوهش بر ساختار اتمی و تابشهای اتمی
۱۹۲۳		رابرت میلیکان	آمریکا	برای اندازه‌گیری بار الکتریکی بنیادی و پژوهش بر اثر فتو الکتریک
۱۹۲۴		کارل مان گیورگ سیگبن	سوئد	کشف و پژوهشهای او دربارهٔ طیف نمایی پرتوی ایکس
۱۹۲۵		جیمز فرانک	آلمان	کشف قوانین برخورد الکترونها به اتم
		گوستاو هرتز	آلمان
۱۹۲۶		ژان باتیست پرن	فرانسه	پژوهش بر روی نا پیوستگی در ساختار ماده و به ویژه کشف تعادل رسوب گذاری[۳۷]
۱۹۲۷		آرتور هالی کامپتون	آمریکا	کشف اثری که به نام او نام گذاری شد، اثر کامپتون
		چارلز تامسون ریس ویلسون	بریتانیا	کشف روش آشکار سازی مسیر ذرات باردار در بخار متراکم
۱۹۲۸		اون ویلانز ریچاردسون	بریتانیا	کار بر روی پدیده ترمیونیک و به خصوص برای کشف قانونی که به نام او نام گذاری شد
۱۹۲۹		لویی دوبروی	فرانسه	کشف طبیعت موجی الکترون‌ها
۱۹۳۰		سی وی رامان	هند	به خاطر کار بر روی تفرق نور و کشف اثری که به نام او نام گذاری شد، پراکندگی رامان
۱۹۳۲		ورنر کارل هایزنبرگ	آلمان	به خاطر ابداع مکانیک کوانتمی که کاربردهای آن علاوه بر چیزهای دیگر به کشف فرم‌های الوتروپیک هیدروژن انجامید، مکانیک کوانتوم
۱۹۳۳		آروین شرودینگر	اتریش	کشف مدلهای جدید پرباری در نظریه اتمی
		پل دیراک	بریتانیا  آمریکا
۱۹۳۵		جیمز چدویک	بریتانیا	کشف نوترون
۱۹۳۶		ویکتور فرانتس هس	اتریش  آمریکا	کشف تابش کیهانی، پرتو کیهانی
		کارل دیوید اندرسون	آمریکا	کشف پوزیترون
۱۹۳۷		کلینتون دیویسون	آمریکا	کشف آزمایشگاهی تفرق الکترون‌ها توسط بلورها[۴۶]
		جرج پاجت تامسون	بریتانیا
۱۹۳۸		انریکو فرمی	ایتالیا  آمریکا	آزمایش وجود عناصر جدید رادیو اکتیو تولید شده توسط تابش نوترونی و به خاطر کشف واکنش هسته‌ای توسط نوترون‌های کند.
۱۹۳۹		ارنست ارلاندو لارنس	آمریکا	ابداع و تکامل سیکلوترون و نتایج به دست آمده توسط آن به خصوص شناسایی عناصر رادیو اکتیو مصنوعی، شتاب‌دهنده حلقوی
۱۹۴۰	اعطا نشده

۱۹۴۱–۱۹۶۰[ویرایش]

سال	برندگان نوبل فیزیک[الف]		ملیت[ب]	بر اساس[پ]
۱۹۴۳		اتو اشترن	آمریکا	کمک به پیشرفت روش باریکه ملوکولی، کشف گشتاور مغناطیسی[
۱۹۴۴		ایزیدور ایزاک رابی	آمریکا	ابداع روش تشدید برای ثبت خواص مغناطیسی هسته‌های اتم‌ها[۵۰]
۱۹۴۵		ولفگانگ پاولی	اتریش	کشف اصل طرد پاولی
۱۹۴۶		پرسی ویلیام بریجمن	آمریکا	اختراع وسیله‌ای برای تولید فشارهای فوق‌العاده زیاد و کشفهایی که از این طریف در زمینه فیزیک فشارهای بالا داشته‌است، فیزیک فشاربالا
۱۹۴۷		ادوارد ویکتور اپلتون	بریتانیا	پژوهش‌هایش در مورد فیزیک جو بالایی، به خصوص به خاطر کشف لایه معروف به اپلتون
۱۹۴۸		پاتریک بلاکت	بریتانیا	تکمیل روش اتاقک ابری ویلسون، و واقعیتهایی که به وسیله این روش در زمینه‌های فیزیک هسته‌ای و تابش کیهانی کشف کرد.
۱۹۴۹		هیدکی یوکاوا	ژاپن	اثبات وجود مزونها بر پایه تحقیقات نظریش دربارهٔ نیروهای هسته‌ای.[۵۵]
۱۹۵۰		سیسل فرانک پاول	بریتانیا	برای تکمیل و گسترش روش نور نگاشتی فرایندهای هسته‌ای و کشفهایش در مورد مزونها.[