شفق قطبی چگونه شکل می گیرد؟

به گزارش بیگ بنگ، در این حالت، ناحیه هایی از آسمان که در نزدیکی قطب مغناطیسی شمال یا جنوب قراردارند بانوری می درخشند که ممکن است شکل های متفاوتی به خود بگیرد: به شکل یک تابش عمومی، شکل بادبزن، پرده های آویزان در آسمان یا میخ هایی که به طرف بالا رها می شوند. طوفانهای خورشیدی ذراتی از جنس الکترون و پروتون و یونهای سنگین هستند که در پی انفجارات سطحی خورشید از آن جدا شده و به سوی فضا از جمله زمین می آیند. این ذرات با میدان مغناطیسی زمین برهم کنش می کنند و برخی از آنها در طول خطوط میدان مغناطیسی به سمت قطب های مغناطیسی شمال و جنوب زمین شتاب می گیرند.

هنگامی که به جو زمین می رسند در ارتفاع در ارتفاعات ۳۰۰ تا ۷۰۰ کیلومتری (بیشتر اوقات در بلندی ۱۰۰ کیلومتر)، اتم هایی را که جو را می سازند بمباران کرده و آنها را تحریک میکنند. سقوط الکترون به ترازهای پایین که حداقل به طور موقت در تراز انرژی ۲ می ایستد باعث تولید نور مرئی می گردد. در این فرایند، رنگ های معینی از نور به دلیل وجود انواع اتم ها و درجه تحریک پذیری آنها احتمال بیشتری برای به چشم آمدن دارند. برای نمونه مولکول های اکسیژن تمایل به تولید نور قرمز یا زرد، اتم های منفرد اکسیژن مایل به تولید نور سبز و اتم های نیتروژن مایل به تولید نور بنفش دارند، هر رنگ وابسته به خطوط مسلط مربوط به طیف خاصی است.

اکنون ما نشانه هایی داریم مبنی بر اینکه زمانی که شفقی در یک قطب رخ می دهد، شفقی مشابه در قطب دیگر به وقوع می پیوندد. تصور می شود که الکترون ها درون خطوط مغناطیسی در کم تر از یک ثانیه از قطبی به قطب دیگر انتقال می یابند و بنابراین این مفهوم ایجاد می شود که دو قطب در شکل گیری شفق های قطبی با یکدیگر ارتباط مجازی دارند.

منبع : bigbangpage.com