تلاش برای یافتن آنچه که «هوش فرا زمینی» نامیده می شود همواره ادامه داشته و حالا باید گفت وارد عصر تازه ای در این زمینه شده است. این بار دانشمندان برای کشف نشانه هایی از تمدن هوشمند بیگانه حدود ۲۰ هزار ستاره ی کوتوله سرخ – ستاره های کوچکتر و کم نورتر از خورشید را تحت نظر قرار گرفتند.
کاوشگر فرصت (opportunity) ناسا در یازدهمین سال فعالیت خود در سیاره سرخ با ثبت رکوردی جدید و پیومدن ۴۲٫۱۹۵ کیلومتر در جهانی به غیر از زمین مجددا رکورد خود را جا به جا کرد.
مریخ نورد فرصت در یازدهمین فعالیتش در سیاره ی سرخ با پیمودن ۴۲٫۱۹۵ کیلومتر رکورد خودش را شکست.
مریخ نورد کنجکاوی ناسا به طور رسمی سه سال است که به کاوش در مریخ می‌پردازد، ناسا به همین مناسبت دو ابزار جدید آنلاین که به علاقمندان امکان کاوش دقیق در سیاره‌ی سرخ را می دهد، معرفی کرده است.
این تصویر از کاوشگر کنجکاوی شن‌ها، ماسه‌های موّاج و سنگ‌ها را بر فراز تپه‌ها نشان می‌دهد. تک تک تصاویر ترکیبی را به وجود آورده در روزهای مریخیِ ۹۵۲ و ۹۵۳ از این ماموریت، یعنی در تاریخ ۶ آگوست ۲۰۱۲ گرفته شده است.
به گزارش دنفر ، سال‌های گذشته با انتشار تصاویری از سطح مریخ، وجود اشیا و سنگ‌هایی با ظاهری که شبهات در مورد دست ساز بودن آنها را مطرح کرده بود، بسیار افزایش یافته است. از جمله‌ی آخرین تصاویر منتشر شده در این خصوص باید به یک تکه سنگ با ظاهری شبیه به مجسمه‌ی بودا در سطح سیاره‌ی سرخ اشاره کرد که توسط کاوشگر کنجکاوی شکار شده است. تمام این تصاویر سوالاتی را در ذهن شماری از افراد ایجاد کرده که آیا این اشیا ساخته‌ی دست موجودات فرازمینی است؟ البته برخی از کارشناسان ایجاد شباهت ظاهری را توجیحی بر وجود این اشیا خوانده و نمونه‌های موجود روی کره‌ی زمین را نیز به عنوان شاهدی بر ادعای خود مورد استفاده قرار داده‌اند. در ادامه با زومیت همراه باشید تا نگاهی به چند تصویر که دربردارنده‌ی این سنگ‌ها و اشیا هستند، داشته باشیم.
زمین یک ماه دارد و مریخ دو ماه کوچک دارد. در عوض سیاره های خارجی تر خیلی بزرگ مثل منظومه های شمسی کوچک هستند. چون تعداد زیادی ماه دارند که دور آنها می گردند. مشتری 25 ماه دارد که دست کم شش مایل یا ده کیلومتر قطر دارند و تعداد زیادی هم ماه های کوچک تر دارد. چهار تا از ماه های بزرگ تر مشتری به ماه های گالیله مشهورند. چون گالیله ستاره شناس مشهور ایتالیایی آنها را در سال 1610 با یکی از اولین تلسکوپ ها کشف کرد. بزرگ ترین ماه گالیله بزرگ ترین ماه منظومه شمسی هم هست و گانیمد(Ganymede) نام دارد. این ماه حتی از سیاره های پلوتون و عطارد هم بزرگ تر است. زحل 25 ماه دارد که دست کم شش مایل یا ده کیلومتر قطر دارند و تعدادی ماه های کوچک تر هم دارد. بزرگ ترین ماه زحل تیتان (Titan) جوی ضخیم تر از جو زمین دارد و قطرش از پلوتون و عطارد هم بزرگ تر است. اورانوس 21 ماه دارد. تعداد ماه های نپتون 11 تاست. دانشمندان حدس می زنند که سیاره های خیلی بزرگ شاید ماه های ریز خیلی بیشتری داشته باشند که هنوز کشف نشده اند. پلوتون اصلاً ماه ندارد.
سیاره یک جسم بزرگ، گرد و سنگین است که حول یک ستاره می گردد و با نوری که از ستاره به آن می رسد، روشن می شود. در منظومه شمسی هشت سیاره وجود دارد که دور ستاره ای به نام خورشید می گردند. این سیاره ها به ترتیب فاصله از خورشید عبارتند از: تیر یا عطارد، ناهید یا زهره، زمین، مریخ، مشتری، کیوان یا زحل، اورانوس، نپتون. تا چندی پیش پلوتون جزو سیارات اصلی محسوب می شد ولی به تازگی سیاره کوتوله نامیده می شود.
مشتری بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی است. به دنبال آن کیوان، اورانوس، نپتون، زمین، ناهید، مریخ، تیر و در آخر پلوتون کوچک قرار گرفته اند. مشتری آن قدر بزرگ است که همه سیارات دیگر را می توان در داخل آن جای داد.
به گزارش گروه خواندنی های باشگاه خبرنگاران، در کهکشان سیاره های متفاوتی وجود دارند که انسان ها به مرور هر کدام را کشف کرده اند. این سیاره ها هر کدام خصوصیات منحصر به فردی دارند که به راحتی نمی توان از کنار آن ها عبور کرد.
برخی از سیاره ها بسیار خطرناک هستند به طوری که زندگی بر روی آن ها غیر ممکن است. از این سیاره ها عکسی در اختیار نیست اما دانشمندان با استفاده از رایانه ها و بدست آوردن شرایط آب و هوایی این منطقه ها طرح هایی را بدست آورده اند که به نظر می رسد سطح این کرات به این شکل باشد.
مریخ چهارمین سیاره از سمت خورشید در منظومه شمسی است. این سیاره یکی از همسایه های نزدیک زمین در فضا می باشد. مانند بقیه اجرام موجود در منظومه در حدود 6/4 بیلیون سال تخمین زده می شود. رومیان باستان به تقلید از یونانیان، نام خدای جنگ خود یعنی مارس را بر روی این سیاره گذاشتند. دلیل این نامگذاری رنگ سرخ تداعی کننده خون این سیاره است. سرخ بودن این سیاره به دلیل وجود مقادیر زیاد آهن در خاک آن می باشد.
سیاره مریخ، مانند زمین، دارای ابر در اتمسفر و رسوبات یخ در قطبها می باشد. اما بر خلاف زمین، مریخ در سطح خود آب مایع ندارد. قرمز بودن رنگ این سیاره به دلیل وجود مقادیر زیاد آهن در خاک آن است.
دانشمندان این سیاره را از طریق تلسکوپ های مستقر در زمین و فضا مشاهده کرده اند. سفینه هایی نیز تلسکوپ و تجهیزاتی دیگر را با خود به این سیاره برده اند. سفینه های نخستین طوری طراحی شده بودند که با گذر از کنار مریخ به مشاهده آن بپردازند. بعدها، سفینه هایی در مداری به دور مریخ شروع به گردش نموده و یا حتی بر سطح آن فرود آمده اند اما تا کنون هیچ انسانی پای بر روی این سیاره نگذاشته است.دانشمندان شواهدی را مبنی بر اینکه زمانی در سطح مریخ آب جریان داشته است، پیدا نموده اند. شواهدی شامل کانال ها، دره ها و آبگذرها بر سطح مریخ. اگر این بیان از شواهد درست باشد، این امکان وجود دارد که همچنان در لایه های زیرین این سیاره آب مایع یافت شود. ضمنا یک سفینه مقادیر زیادی از یخ را در سنگهای زیرین مریخ که بیشتر نزدیک قطب جنوب این سیاره می باشند کشف کرده است.
به علاوه، یک گروه از دانشمندان ادعا کرده اند که مدرکی پیدا نموده اند که نشان می دهد زمانی در مریخ موجودات زنده اقامت داشته اند. این مدرک شامل مواد موجود در سنگ های آسمانی پیدا شده در زمین می باشد. اما تشریح این گروه از این سنگ آسمانی هنوز نتوانسته است که بقیه دانشمندان را متقاعد کند.
