آیا نبوغ علمی که در طول تاریخ همواره باعث ظهور نظریات جدید و انقلاب‌های علمی بزرگ شده به راستی منقرض گردیده است؟ و آیا نوابغ علمی با تیم‌های تحقیقاتی بزرگی جایگزین شده‌اند که به جای معرفی رشته‌های علمی نوین سعی در بالاتر بردن ظرافت و دقت رشته‌های موجود دارند؟ در زیر کیث سمنتون به این پرسش‌ها پاسخ می دهد.
درخشش اندیشه های اینشتین با اخلاق کاری او پیوند خورده بود. او تا چند لحظه قبل از مرگش قلم و دفترچه کهنه ای در دست داشت و همچنان مینوشت. توماس ادیسون میگوید: “نبوغ یک درصد از الهام و شهود حاصل میشود و نود و نه درصد از کار سخت و پیگیر” هر چند نسبت هایی که ادیسون تعیین کرده قابل بحث است، اما باید گفت این امر به طور کلی در مورد اینشتین صدق میکرد.
اغلب حوزه‌های علمی در قرون اخیر حداقل با یک نظریه انقلابی روبرو بوده‌اند. چنین نوآوری‌ها، یا گذار پارادایم‌ها، دانش کهن را در چارچوب جدیدی بازچینی می‌کند. نظریه‌های انقلابی زمانی موفق از آب درمی‌آیند که چارچوب جدیدشان مساله‌هایی که در رژیم فکری سابق حل‌ناپذیر بودند را حل کنند. در اینجا ده نظریه انقلابی علمی از دید تام سیگ‌فراید (Tom Seigfried) به اختصار توضیح داده شده است.
اینشتین پس از موفقیت های بزرگ پی در پی و تحولات شگرفی که در عرصه فیزیک ایجاد کرد – از تبین حرکت براونی و اثر فتوالکتریک و مشارکت در پایه گذاری فیزیک کوانتومی گرفته تا ارائه نظریات نسبیت خاص و عام – به فکر یک اقدام بنیادین و اتقلابی در فیزیک افتاد. اینشتین چون معتقد بود طبیعت و کل جهان، ساختاری واحد و به هم پیوسته دارد، پس نظریات مطرح در فیزیک نیز که سعی دارند رفتار جهان را در قالب روابط ریاضی تبیین کنند اساسا نمی توانند نظریات مستقل و جدا از همی باشند و معتقد بود نیروهای الکتریسیته، مغناطیس و گرانش با هم رابطه ی مستقیم دارند و تفکیک ناپذیرند.
می‌دانیم که نور ماهیت موجی دارد. اما رفتارهای دیگری از نور نیز مشاهده شده‌اند که بر پایه‌ی آنها، نور به صورت سِیلی از ذرات منتشر میشود. مثلاً اگر در عکس‌برداری از نقش تداخل، به مدت چشمگیری از یک پرتو بسیار ضعیف تک‌فام، و یک تقویت‌کننده‌ی الکترونیکی، استفاده شود، در آغاز کار، نقش به صورت یکنواخت و نهایی خود، ظاهر نمی‌شود. بلکه ابتدا یک لکه در یک نقطه، و سپس لکه‌های دیگر در نقاط دیگر، ظاهر می‌شوند و به تدریج به شکل نهایی خود می‌رسند. پس از شکل‌گیری کامل نقش، بیشترین تعداد لکه‌ها در منطقه‌های با شدت ماکزیمم ظاهر می‌شوند و در مناطق با شدت صفر، لکه‌ای مشاهده نمی‌شود. این رفتار نشانگر این است که در امواج نورانی، انرژی نه یک جریان پیوسته، بلکه مجموعه‌ای گسسته از بسته‌های مجزای انرژی کوانتیده است. این بسته‌ها را کوانتوم یا فوتون می‌نامند. در عکاسی عادی چنین آثاری مشاهده نمی‌شوند زیرا، به یک‌باره لکه‌های بی‌نهایت زیادی ظاهر می‌شوند.
این مطلب به مناسبت صد و پنجاه و هشتمین سالگرد تولد نیکولا تسلا منتشر شده است. نیکولا تسلا که بیشتر به دلیل قابل استفاده کردن جریان برق متناوب معروف است شخصیت مرموز و عجیب و غریبی داشت که وی را در مرز میان یک “نابغه خلاق” و “دانشمند دیوانه” قرار می دهد.
در این عکس نیکولا تسلا را مشاهده می کنید که در آزمایشگاه کلورادو نشسته و یک”فرستنده ذرات اکترومغناطیس” میلیون ها ولت انرژی تولید می کند.
وقتی که مقادیر متوالی به یک متغیر نسبت داده میشود، و آن متغیر بی‌نهایت به عدد ثابتی نزدیک شود، به طوری که اختلاف آنها از مقدار ثابت به هر اندازه کوچک قابل انتخاب باشد، این مقدار ثابت را حد همه مقادیر متغیر می‌گویند.
کاربرد مفهوم حد در ریاضی در توصیف مقداری است که یک تابع یا دنباله به آن نزدیک میشود، هنگامی که ورودی آن تابع یا شمارندهٔ آن دنباله به یک مقدار مشخص نزدیک میشود.[۱] حد یک مفهوم اساسی در حساب دیفرانسیل و انتگرال و در حالت کلی در آنالیز ریاضی است و در تعریف پیوستگی، مشتق و انتگرال کاربرد دارد. موضوع حد، به منظور بیان رفتار یک تابع می‌پردازد و می‌تواند رفتار آن را در نقاط روی صفحه و یا در بی نهایت هم ارزیابی کند.
مفهوم حد یک دنباله به حالت کلی تر حد شبکهٔ مکان‌شناسی گسترش می‌یابد و ارتباط نزدیکی با حد و حد مستقیم در نظریهٔ رده‌ها دارد.
ریاضی‌دانان پیش از آنکه مفهوم دقیق تر حد را ارائه کنند، در مورد آن مجادله‌های بسیار کرده‌اند. یونانی‌ها در عصر باستان درکی از مفهوم حد داشته‌اند. برای نمونه ارشمیدس مقدار تقریبی را با استفاده از پیرامون چند ضلعی‌های منتظم محاط در دایره به شعاع یک، وقتی که تعداد اضلاع بدون کران افزایش می‌یابد به دست می‌آورد. در قرون وسطی نیز تا دورهٔ رنسانس مفهوم حد برای بدست آوردن مساحت شکل‌های گوناگون بکار گرفته می‌شد.[۲]
در نوشتار ریاضی حد را گاهی به صورت lim نمایش می‌دهند مانند lim(an) = a، گاهی با یک پیکان رو به راست (→) نمایش می‌دهند مانند: an → a و گاهی هم به فارسی حد می‌نویسند.
انسان ها مانند خطوط انگشتان هیچ کدام به هم شبیه نیستند .
امضاء توماس ادیسون :
هربرت جرج ولز یا Herbert George Wells نویسنده‌ی انگلیسی (۱۸۶۶-۱۹۴۶) امروزه با داستان‌های علمی تخیلی که در فاصله‌ی سال‌های ۱۸۹۵ تا ۱۹۰۱ نوشت، شناخته میشود. رمان‌های معروف ولز عبارتند از :ماشین زمان، جنگ دنیاها، مرد نامرئی، جزیره‌ی دکتر موریو و اولین انسان در ماه. گاهی اوقات از اچ.جی.ولز و ژول ورن به عنوان پدرانِ علمی تخیلی یاد میشود. او یک صلح‌گرا بود و آثار بعدیِ او بیشتر سیاسی بودند.
